Δακρυρροούσες Εικόνες της Παναγίας.

                                                                                  πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

Ένα από τα χιλιάδες προσωνύμια που δόθηκαν στην Θεοτόκο είναι και το προσωνύμιο Δακρυρροούσα. Και αυτό επειδή η Παναγία είναι η  συνεχώς και αδιαλείπτως «χέουσα δάκρυα»  για τη σωτηρία των ανθρώπων και των «μετά πίστεως και ευλάβειας» καταφευγόντων σ’ αυτή χριστιανών. Είναι η αυτή που δακρύζει βλέπουσα τις αστοχίες των πιστών, αλλά και αυτή πού με θέρμη και δάκρυα παρακαλεί τον «Υιόν Της και Θεόν» για τη σωτηρία των ανθρώπων.Τα δάκρυα της Παναγίας μας τα υπενθυμίζει τόσο η δημοτική παράδοση όσο και η εκκλησιαστική παράδοση μέσα από τα θαύματα που εμφανίζονται κατά καιρούς σε ορισμένες Θεομητορικές εικόνες. Είναι γνωστό το δημοτικό τραγούδι για την Άλωση της Πόλης.  «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολύ δακρύζεις» – «Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες».

Παναγία η Υπάρχουσα.(Ιεροσόλυμα)

Η εικόνα αυτή αγιογραφήθηκε μετά από αποκάλυψη της Υπεραγίας Θεοτόκου το 1995 σε μίαν κοπέλα στα Ιεροσόλυμα που ήταν πρωτύτερα μουσουλμάνα, η οποία καθοδηγημένη κατόπιν υπό της Θεοτόκου βαπτίστηκε Ορθόδοξη Χριστιανή.
Το θέλημα της Θεοτόκου είχε ως εξής:
“Θέλω να μου φτιάξετε μιαν εικόνα όπου το πρόσωπόν μου θα είναι λυπημένον, τα ενδύματα μου μαύρα και τα τρία πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού μου ενωμένα, το δε όνομα της εικόνος θα είναι «Η ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ»”.
Η εικόνα  θαυματούργησε την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου 2002 βγάζοντας δάκρυα. Έκτοτε έχει τους οφθαλμούς βουρκωμένους.
Το λυπημένον της Πρόσωπο, τα μαύρα της ρούχα, μαζί με τα δάκρυά της δείχνουν την αποστασίαν της ανθρωπότητας και προμηνύουν τα επερχόμενα δεινά και την παρουσία του Αντιχρίστου.
Τα τρία πρώτα δάχτυλα του δεξιού χεριού φανερώνουν την Αγίαν Τριάδα, τον μόνον αιώνιον και αληθινόν Θεόν.
Το δε όνομα «ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ» υποδηλώνει ότι όντως υπάρχει μητέρα του Θεού και έχει το Σώζειν δια της τοσαύτης χάριτος όπου τυγχάνει. Και αν την βλασφημούν οι αιρετικοί και οι αντίχριστοι ότι δεν υπάρχει, εμείς θα ομολογούμεν πάντοτε: «Συ υπάρχεις Θεοτόκε, και Εσένα έχουμε μεσίτρια οι αμαρτωλοί προς τον Κύριον».
Η θέση της εικόνας είναι στην φυλακή του αποστόλου Πέτρου.

Παναγία  της Λάγνης στην Κλήρου-Κύπρος.(Ιερά Μητρόπολη Ταμασού)

Η εικόνα της Παναγίας του Λάγνη, παρουσιάζει την Παναγία σε ένα σπάνιο εικονογραφικό τύπο της δεομένης Παναγίας. Παλαιότερα, το παρεκκλήσι, που βρίσκεται περίπου ενάμισι χιλιόμετρο στα νοτιοανατολικά του χωριού και είναι κτισμένο σε χαμηλό λόφο, ήταν γυναικείο μοναστήρι, ένα από τα πρώτα της Κύπρου. Παραμένει άγνωστο πότε εγκαταλείφθηκε. Για την ονομασία του, υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες. Η επικρατέστερη, αναφέρει πως η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε εκεί που σήμερα είναι το αγίασμα. Έριξαν λαχνό (λαγνί), αν θα έκτιζαν μοναστήρι δίπλα στο αγίασμα ή πάνω στο ύψωμα, εκεί που είναι σήμερα κτισμένο. ‘Αλλη εκδοχή αναφέρει ότι η Παναγία εμφανίστηκε στον ύπνο ενός ανθρώπου που είχε το χωράφι και του υπέδειξε το σημείο στο οποίο θα βρει την εικόνα της. Το πρωί της επόμενης μέρας πήγε στον τόπο εκείνο, αλλά ξέχασε το ακριβές σημείο. Έφτιαξε τρεις λαχνούς σε τρία διαφορετικά σημεία και ο πρώτος που τράβηξε, έδειχνε το σημείο που έπρεπε να σκάψει. Εκεί σε σημείο τριών ποδιών βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας.
Η εικόνα δάκρυσε  τον Μάϊο του 2009.Το φαινόμενο συνεχίστηκε επί μια περίπου εβδομάδα.Ένα ευδιάκριτο υγρό ,με πρωτογνωρη  ευωδία  έβγαινε από τα μάτια της  εικόνας Παναγίας για μία εβδομάδα.

Παναγία Παραμυθία της Ιεράς Μονής Κύκκου.

Η εικόνα της Παραμυθίας βρίσκεται τοποθετημένη στο καθολικό της μονής Κύκκου. Η παράδοση αναφέρει πως βρισκόταν αλλού, αλλά όταν ο ναός της καταστράφηκε μεταφέρθηκε στον Κύκκο. Παραμυθία σημαίνει παρηγοριά και φέρει αυτό το όνομα διότι είναι ζωγραφισμένη κατά τον ίδιο τρόπο σαν την Παραμυθία του Αγίου Όρους . Η Παναγία έχει το πρόσωπο της στραμμένο αριστερά, ενώ κρατεί το χέρι του Υιού της μπροστά στο στόμα Tης. Η Παραμυθία του Αγίου Όρους είχε άλλη μορφή, αλλά κατόπιν ενός θαύματος πήρε αυτή την ονομασία. Κάποτε στο Άγιο Όρος θα εισέβαλαν πειρατές. Προτού ακόμα εισβάλουν ένας μοναχός άκουσε μια φωνή από την εικόνα αυτή της Παναγίας να του λέει: «Να μην ανοίξετε σήμερα της πόρτες της μονής. Ανεβήτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές». Ο Χριστός όμως της λέει δηλ. το Θείο Βρέφος: «Μη Μητέρα, μην το λες αυτό. Άφησε τους να τιμωρηθούν όπως τους πρέπει».
Η Παναγία όμως πήρε το χέρι του Υιού Της, έστρεψε στ’ αριστερά το πρόσωπό Της και επανέλαβε τα ίδια λόγια.
Η ανάμνηση του θαύματος αυτού γιορτάζεται μέσα στον Ιανουάριο.
Από τα μάτια και της Παναγίας και του Χριστού κύλησαν δάκρυα στην εικόνα αυτή τον Νοέμβριο του 1996.

Παναγία  η Φανερωμένη Νέας Σκιώνης Χαλκιδικής

Το ξωκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης στη Νέα Σκιώνη, βρίσκεται 2 χιλιόμετρα ανατολικά του χωριού στη θέση της αρχαίας Σκιώνης. Είναι χτισμένο ακριβώς στην όχθη και φιλοξενεί θαυμάσιες τοιχογραφίες του 16ου αιώνα μ.Χ.
Το εκκλησάκι, καθώς και η γύρω περιοχή ανήκε στη Μονή Φλαμουρίου, στη Θεσσαλία. Όταν η Θεσσαλία απελευθερώθηκε από τους Τούρκους, το 1881 μ.Χ., παραχωρήθηκε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, στην οποία ανήκει μέχρι σήμερα.
Στο ναό φυλάσσεται η εικόνα της Παναγίας ζωγραφισμένη σε όρθια μαρμάρινη βάση αγάλματος. Η παράδοση για το ξωκλήσι λέει ότι ένας χωρικός της περιοχής είδε ένα φως στη θάλασσα να πλησιάζει στην ακτή. Νομίζοντας ότι πρόκειται για πειρατικό καράβι, επέστρεψε στο χωριό να ειδοποιήσει τους συγχωριανούς του. Το πρωί, όταν το φως έφτασε στην ακτή, είδαν ότι ήταν ένα μεγάλο κομμάτι μάρμαρο, με την Παναγία ζωγραφισμένη πάνω του, που επέπλεε στη θάλασσα. Οι χωριανοί εντυπωσιάστηκαν από το θαύμα και ζήτησαν από τον Τούρκο μπέη της περιοχής να τους επιτρέψει να χτίσουν ένα εκκλησάκι για να στεγάσουν την εικόνα. Αυτός όμως αρνήθηκε, έριξε κάτω την εικόνα και άρχισε να την ποδοπατά. Η εικόνα έγινε ξαφνικά μαλακή σαν πηλός και παγίδεψε τα πόδια του μπέη, μη αφήνοντάς τον να ξεφύγει. Τότε ο μπέης μετάνιωσε, και ζητώντας συγνώμη επέτρεψε να χτιστεί το εκκλησάκι αυτό.
Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι η εικόνα κλαίει πριν συμβεί κάτι κακό στη χώρα. Λέγεται ότι η εικόνα δάκρυσε πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγο πριν γίνει η εισβολή της Κύπρου, ακόμη και πρόσφατα, όταν δημιουργήθηκε το θέμα με το όνομα των Σκοπιων.