Εισόδια της Θεοτόκου

Εισόδια της Θεοτόκου

 Εορτάζει στις 21 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

Ένδον τρέφει σε Γαβριήλ ναού, Κορη,

Ήξει δε μικρόν και το Χαίρέ σοι λέξων.

Βη ιερόν Μαρίη τέμενος παρά εικάδι πρώτη.

Βιογραφία
Η ευσεβής Άννα σύζυγος του Ιωακείμ, πέρασε τη ζωή της χωρίς να μπορέσει να τεκνοποιήσει, καθώς ήταν στείρα. Μαζί με τον Ιωακείμ προσευχόταν θερμά στον Θεό να την αξιώσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι θα αφιέρωνε το τέκνο της σε Αυτόν. Πράγματι, ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνο της χάρισε ένα παιδί, αλλά την αξίωσε να φέρει στον κόσμο τη γυναίκα που θα γεννούσε το Μεσσία, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση, η Άννα και ο Ιωακείμ, κρατώντας την υπόσχεσή τους, την οδήγησαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Αγίας κόρης στην ενανθρώπιση του Κυρίου. Στα ενδότερα του Ναού η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Παναγία με τροφή ουράνια. Εξήλθε από τα Άγια των Αγίων, όταν έφθασε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού.

Ήχος δ’.
Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις εν Ναώ του Θεού, τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις.
Κοντάκιον
Ήχος δ’. Ο υψωθείς.
Ο καθαρώτατος ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και Παρθένος, το Ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνεύματι θείω· ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού· Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.
 Ο Οίκος
Των απορρήτων του Θεού και θείων μυστηρίων, ορών εν τη Παρθένω, την χάριν δηλουμένην, και πληρουμένην εμφανώς, χαίρω, και τον τρόπον εννοείν αμηχανώ τον ξένον και απόρρητον, πως εκλελεγμένη η άχραντος, μόνη ανεδείχθη υπέρ άπασαν την κτίσιν, την ορατήν και την νοουμένην. Διο, ανευφημείν βουλόμενος ταύτην, καταπλήττομαι σφοδρώς νουν τε και λόγον, όμως δε τολμών, κηρύττω και μεγαλύνω· Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.