Η Κοίμηση της Θεοτόκου, του κρητικού αγιογράφου Ιερέως Βίκτωρος (λεπτομέρεια). Μουσείο Μπενάκη.
«Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε…»
Η σύναξη εκ περάτων και η ενταύθα παρουσία των Αποστόλων, όπως και στις κατά τόπους Γεθσημανές, δηλαδή όπου τελούνται αυτές τις μέρες οι θεομητορικές παρακλήσεις -πράγμα που σημαίνει παντού- κάνουν κάθε χώρα, κάθε πόλη, χωριό, μοναστήρι, εκκλησία, ξωκλήσι και κατοικία οικουμένη!
Έναν κόσμο αγκάλη! Εκεί, εδώ και παντού σ’ αυτήν την μικρή, ευρεία και απέραντη κόγχη της Πλατυτέρας βρίσκεται όλος ο κόσμος! (Που δεν βλέπουν σε καμιά περίπτωση οι εκατομμυριούχοι τουρίστες-κοσμοναύτες του διαστήματος οι οποίοι ξοδεύουν έναν πακτωλό χρημάτων για να βρεθούν απλώς στο διάστημα. Στο απόλυτο κενό! Ενώ, όπως είπε ο όσιος Παΐσιος, εμείς πάμε στον Θεό με ένα παξιμάδι)!
Πλατυτέρα, Παναγία Βλαχερνίτισσα, Εκκλησία αγίου Δημητρίου, 14ος αι. Σερβία – Κοσσυφοπέδιο (λεπτομέρεια).
«Καλώς ανταμωθήκαμε», λοιπόν, «όλα τα αγαπημένα…», όπως λέει το μελωδικότατο τραγούδι της πονεμένης και πάντα γλυκιάς και αλησμόνητης Μικράς Ασίας! Και η Μικρά Ασία που του χρόνου συμπληρώνονται 100 χρόνια από το ξεκλήρισμα της έδειξε πως ξέρει και να ξαναστεριώνει και να μεταλαμπαδεύει τον κόσμο της, τις παραδόσεις της!
Παραδόσεις, βεβαίως, βιωματικές και βαθιάς πίστης «που οροσειρές μετακινεί», και όχι απλώς φολκλορικές, επιφανειακές και προς το… θεαθήναι! Γιατί το βίωμα είναι αυτό που δημιουργεί εκφάνσεις ζωής και προσφέρει ξανά μέσα από αυτές τις λεπτές αποχρώσεις των βιωμάτων που κουβαλά! Της πίστης, της αγάπης και της ζωής, της ευαισθησίας για κάθε ωραίο και όμορφο! Ένα κόσμο φιλοκαλίας και ευγένειας.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου. Τοιχογραφία Καθολικού Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου (1312).
Καλώς ανταμωθήκαμε, λοιπόν, στην πυρίκαυστο αγκαλιά του θέρους, του χωρίου της Γεθσημανής! Του Αυγούστου! Του Δεκαπενταύγουστου!
Και η περίοδος αυτή, του Μεγάλου Δεκαπενθημέρου του καλοκαιρινού Πάσχα, όπως και αυτή της Μεγάλης Εβδομάδας διαθέτει Γεθσημανή! Εκείνη κήπο προσευχής! Αιμάτινης και αρχής μαρτυρίου! Και αυτή χωρίο, κόσμο, οικουμένη! Στο μέγεθος της αγκαλιάς της Υπεραγίας Θεοτόκου!
Απέραντη! Αφού χώρεσε τον Αχώρητο! Και μας άφησε στο χωρίο-οικουμένη έναν τάφο μνήμα και μνήμη, ανάμνηση ενός πλάσματος εντελώς εξαιρετικού ανάμεσά μας! Το οποίο πέρασε από τον κόσμο μας και όπως θα ακούσουμε πολύ σύντομα: Δεν τον εγκατέλειψε ποτέ!
Φυσικά, αυτό το ξέρουμε βιωματικά και δεν τολμούμε να πιστέψουμε κάτι διαφορετικό! Πως, δηλαδή, οι άνθρωποι έμειναν χωρίς Μητέρα Μεγαλόχαρη! Γιατί πού αλλού να καταφύγουμε;
Αλλά δεν είναι φόβος της απουσίας που «βεβαιώνει» την παρουσία Της, αφού η ίδια Παντάνασσα και Πλατυτέρα καθηλώνει την ύπαρξη μας και δημιουργεί την βεβαιότητα της αίσθησής Της!
Η καρδιά του Αυγούστου και του καλοκαιριού έχει παλμούς Θεομητορικούς!
Και με αυτούς τελειώνει πάντα η χρονιά, τόσο η παραγωγική, όσο και το εκκλησιαστικό έτος, αφού όλα κορυφώνονται και λήγουν τον Αύγουστο και ξεκινάνε από τον Σεπτέμβριο. Από την γεωργία και την καρποφορία της γης, την εκπαίδευση, τις εμπορικές επιχειρήσεις. Όπως βεβαίως και η αρχή του εκκλησιαστικού έτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου